Co czuje osoba ze schizofrenią?
Schizofrenia klasyfikowana jest jako choroba psychiczna. Występuje wiele jej odmian, jednak najbardziej powszechna to schizofrenia paranoidalna. Choruje na nią około 1% społeczeństwa. Co ciekawe, statystyki te nie zmieniają się wraz z biegiem czasu, a pozostają na bardzo zbliżonym poziomie. Schizofrenikami są zarówno kobiety, jak i mężczyźni. U panów obserwuje się zachorowalność około 20 roku życia. Panie natomiast mają wówczas około 30 lat. W całym społeczeństwie aż 10% ludzi rodzi się z predyspozycjami do zachorowalności. Okazuje się, że odpowiada za to pewien etap rozwoju naszego mózgu.
Skłonności do zachorowania na schizofrenię wykształcają się wraz z rozwojem naszego mózgu. Kluczowy jest okres płodowy oraz pierwsze trzy lata życia. Do zaburzeń dochodzi wówczas, gdy z pobudek genetycznych pewne struktury w mózgu kształtują się w taki sposób, że następnie wydzielają zbyt dużo dopaminy, inne zaś zbyt mało. Dodatkowo obserwuje się nieprawidłowy wygląd istoty szarej oraz białej.
Czy można temu przeciwdziałać?
Na poziomie rozwojowym mózgu przeciwdziałanie nieprawidłowemu kształtowaniu się struktur nie jest możliwe. Naukowcy nadal jednak szukają sposobu, aby ingerować w ten proces. A czy sama schizofrenia jest wyleczalna? Niestety, choroba ta jest przewlekła i prawdopodobnie niewyleczalna. W przeciwdziałaniu schizofrenii stosuje się jednak psychoterapię oraz odpowiednie leki, które przedłużają okresy pozbawione nawrotów epizodów chorobowych.
Co czuje osoba ze schizofrenią?
Osoby dotknięte schizofrenią zwykle nie zdają sobie sprawy z występowania choroby, przez co pierwsze niepokojące sygnały dostrzega jedynie ich otoczenie. Schizofrenia paranoidalna charakteryzuje się przede wszystkim dużą ilością omamów i urojeń. Chora osoba zaczyna czuć, widzieć oraz słyszeć rzeczy, które nie istnieją. Ukazują się jej znaki, osoby oraz przedmioty niewidoczne dla innych ludzi. Ponadto schizofrenik słyszy głosy. Mogą komentować jego zachowanie, namawiać do czegoś lub obrażać. Chory przyjmuje je bezkrytycznie i często wykonuje ich polecenia. Jest to na tyle niebezpieczne, że mogą sugerować mu samobójstwo (jest to duże ryzyko). Schizofrenik ma ponadto wrażenie, że ktoś nieustannie go śledzi i podsłuchuje. Powoli wycofuje się z życia zewnętrznego, kierując się jedynie do wnętrza. Ponadto nieprawidłowo interpretuje emocje i zachowania ludzi, a także sam postępuje nielogicznie. Jego nastrój ulega obniżeniu. Jest cały czas przygnębiony i apatyczny oraz spłyca się jego ogólna emocjonalność. Schizofrenik ma problem z myśleniem abstrakcyjnym i traci swoje zdolności intelektualne. Ma też słabszy refleks i koncentrację. Pojawiają się również luki w pamięci. Wszystko wydaje się mu dziwne i niebezpieczne, przez co traci on kontakt z rzeczywistością.
