Ocena sprzedawcy
Użytkownicy nie wyrazili jeszcze opini na temat ofert tego sprzedawcy.deal.pl » Rozrywka, Kultura » Kino, teatr, opera
Gdańsk: bilet na spektakle Bałtyckiego Teatru Tańca lub Opery Bałtyckiej
UWAGA! Poniższa oferta jest ofertą archiwalną i nie jest już aktywna.
Oferta straciła ważność dnia: 2015-11-21 i prezentujemy ją w celach poglądowych.
Jeżeli szukasz ofert o podobnej tematyce, to skorzystaj z opcji: "Zapisz się" i gdy tylko pojawi się podobna oferta, to powiadomimy Cię o tym.
Opis
- Dobra sztuka powinna powalać na deski mocnym uderzeniem emocji i wrażeń scenicznych. Przekonasz się o tym, udając się z dzisiejszym grouponem na kulturalny wieczór do Opery Bałtyckiej w Gdańsku.
- Wybierz 1 z 5 opcji
- Bilet dla 1 osoby na wybrany spektakl:
- 34,99 zł zamiast nawet 70 zł za bilet na spektakle Bałtyckiego Teatru Tańca „Fun/Light/Body Master” w dn. 11.10.2015, godz. 19,
- 34,99 zł zamiast nawet 70 zł za bilet na spektakle Bałtyckiego Teatru Tańca „Fun/Light/Body Master” w dn. 13.10.2015, godz. 19,
- 34,99 zł zamiast nawet 70 zł za bilet na spektakle Bałtyckiego Teatru Tańca „Fedra/Burza” w dn. 8.11.2015, godz. 17,
- 34,99 zł zamiast nawet 70 zł za bilet na spektakle Bałtyckiego Teatru Tańca „Fedra/Burza” w dn. 10.11.2015, godz. 19,
- 34,99 zł zamiast nawet 70 zł za bilet na operę „Olimpia z Gdańska” w Operze Bałtyckiej w Gdańsku w dn. 22.11.2015, godz. 17.
- „Fun/Light/Body Master”: wieczór złożony z trzech spektakli Bałtyckiego Teatru Tańca w choreografii Izadory Weiss.
- Libretto, montaż muzyki, inscenizacja i choreografia: Izadora Weiss
- Scenografia i kostiumy: Hanna Szymczak
- Wieczór otwiera „Fun”, który jest ironiczną fantazją taneczną na temat zalotów – odwiecznego motywu obecnego w kulturze od jej początków. Traktowany jest romantycznie albo komediowo, ale za każdym razem odnajduje się w tym wątku ludzką prawdę na miarę postaci, jakie biorą udział w tej grze. Izadora Weiss ułożyła choreografię do arcytrudnego koncertu Vivaldiego w brawurowym nagraniu Nigela Kennedy’ego.
- „Light” to natomiast opowieść rozpoczynająca się w idylli życia artysty, który nieostrożnie pozwala sobie na drobny „grzech”. Ta szczelina w bezpiecznym kokonie powoduje, że pękają ściany i z ciemnego świata zaczyna się wdzierać zło. Spektakl nawiązuje do arcydzieła malarstwa, obrazu „Mleczarka” Veermera i wiersza Wisławy Szymborskiej.
- Ostatnią część wieczoru stanowi „Body Master”, opowieść o Mistrzu, który w swojej hermetycznej rzeczywistości próbuje wykreować własny świat przy pomocy tancerzy. To historia Mistrza uwikłanego w tragiczną sprzeczność pomiędzy pragnieniem demiurgicznej władzy nad poddanym mu artystą a dążeniem do wydobycia z niego przejmującej ludzkiej prawdy.
- Media o spektaklach:
- „(Fun i Light) dostarczają dodatkowych dowodów, by uznać Izadorę Weiss za jedną z najbardziej pomysłowych i ekscytujących współczesnych choreografów młodego pokolenia (…) czas, aby jej niezwykłe spektakle zostały obejrzane dalej od domu. Jej choreografia i znakomity zespół zasługują na sławę światową”.
- Graham Watts, www.dancetabs.com
- „Body Master” składa się z kilku naszkicowanych zwrotów fabularnych, z wyraźnie nakreśloną postacią mistrza (Filip Michalak), pozbawionego lekkości i subtelności w swoich ruchach, nie tak sprawnego jak tancerze, dla których jest demiurgiem i przewodnikiem. Spośród całej grupy (w finale spektaklu występuje cały zespół BTT) wyróżniona jest Beata Giza, muza, gracja mistrza, obecna przy nim niemal do finału spektaklu. Wszyscy tancerze naśladują ruchy mistrza, udoskonalając je, poddają się jego sugestiom, ale do czasu. W końcu dochodzi do buntu, a harmonijny, ułożony taniec zespołowy zamieni się w samodzielny, indywidualny, pełen ekspresji ruch. I właśnie ten taneczny wielogłos podczas sceny buntu jest najciekawszą sceną spektaklu”.
- Łukasz Rudziński, trójmiasto.pl
- „Fedra/Burza”: wieczór złożony z dwóch spektakli Bałtyckiego Teatru Tańca w choreografii Izadory Weiss.
- Libretto według dramatu Racine’a („Fedra”)
- Libretto według dramatu Szekspira („Burza”)
- Muzyka: Gustav Mahler
- Libretto, inscenizacja i choreografia: Izadora Weiss
- „Fedra” jest opowieścią o tragicznej miłości macochy do młodego pasierba. Arcydzieło literatury francuskiej przetworzone przez Izadorę Weiss za pomocą sztuki tańca to przejmujący spektakl o miłości niemożliwej, o poczuciu winy i bezradności wobec namiętności rodzących się w nas z niepojętych źródeł, o kłamstwach i śmierci, która jest jedynym wyjściem z ich przeklętej pułapki. To także wysmakowany estetycznie spektakl o nieubłaganej hierarchii w sztuce i w życiu, która powoduje tyle niesprawiedliwości, ale jednocześnie jest potężną siłą napędową naszego przezwyciężania słabości i lęków.
- „Burza” jest taneczną interpretacją dramatu Szekspira, swobodną w swojej warstwie czasu i miejsca akcji, ale wierną podstawowej wymowie dzieła, w którym przezwyciężanie egoizmu na rzecz miłości do córki i poczucia sprawiedliwości sędziego obdarzonego wielką władzą nad ludźmi, zyskało piękną teatralną oprawę. I symfonia Mahlera, która towarzyszy spektaklowi, stanowi w tej oprawie prawdziwy klejnot, a finał opowieści, inspirowany Adagiem z piątej symfonii stanowi kolejne wzruszające do głębi przesłanie Izadory Weiss, by nie lękać się śmierci, jeśli uważamy, że nasze życie miało jakiś sens.
- Media o spektaklu &
- #8220
- Burza&
- #8221
- :
- „(&
- #8230
- ) Spektakl pozbawiony efekciarstwa, ma bardzo dobre tempo, zespół tańczy płynnie, szczególnie podobały mi się panie, grany jest bez zbędnego antraktu, nie ma więc zaburzonego napięcia. (&
- #8230
- ) Ogląda się go z przyjemnością, niepozbawioną refleksji i zadumy. Po „Romeo i Julii”, po „Śnie nocy letniej” i choreografka, i jej zespół dorośli, dojrzeli do niełatwego zadania, jakim jest „Burza”.
- Barbara Kanold, „Gorzka podróż Prospera”, „Gazeta Wyborcza”
- „Chociaż emocjonalny ładunek zakończenia opiera się na Adagio Mahlera, jest to niezwykle efektowny epilog. Weiss przekazuje swoje własne zrozumienie ostatniej sztuki Szekspira, w której mógł się on identyfikować z Prosperem proszącym o odkupienie. Swojemu zespołowi zaproponowała szereg świetnie rozwiniętych ról, kreując charakterystyczny styl ruchu dla głównych postaci, szczególnie żeńskiej części zespołu nimf, na których spoczywa ciężar pierwszej części przedstawienia. Tura Gomez Coll jest niezwykłym Arielem, prawdziwie fascynującym połączeniem kobiecych i chłopięcych atrybutów w swoim stanowczym stylu tańca. Jest równie przekonująca jako złośliwy duszek, jak i anioł Leonarda dotykający innego świata. (…) Weiss zabiera Bałtycki Teatr Tańca w podróż, która powinna być oglądana zarówno w Polsce, jak i za jej granicami&
- #8221
- .
- Jann Parry, www.dancetabs.com
- „Olimpia z Gdańska”: opera Zygmunta Krauzego
- Libretto: Krystyna i Blaise de Obaldia
- Kierownictwo muzyczne: Maja Metelska
- Reżyseria: Jerzy Lach
- Scenografia: Hanna Szymczak, Marlena Skoneczko
- „Olimpia z Gdańska” to opera, która wymyka się tradycyjnej narracji teatralnej. Świat rzeczywisty, w którym żyje i tworzy Stanisława Przybyszewska, miesza się ze światem literackim wywiedzionym z powieści, którą pisze główna bohaterka. Akcja powieści rozgrywa się podczas Rewolucji Francuskiej, a właściwie już w jej patologicznej fazie schyłkowej. Te dwa światy mieszają się, tworząc nowy świat, świat teatralnej magii. W pokoju Stanisławy pojawiają się zarówno postaci rzeczywiste, np. jej Ojciec wraz z artystyczną bohemą lat dwudziestych, jak i postaci z czasów Rewolucji Francuskiej z M. Robespierrem na czele. Chwilami pojawia się trzeci świat, wywołany przez narkotyki, który jest implikacją świata realnego i literackiego, stwarzając wizję czegoś nadrealnego, wręcz kosmicznego. W tych światach żyją ludzie, którzy bez względu na czas /teraźniejszy czy przeszły/ mają takie same relacje z innymi ludźmi. Można by powiedzieć, że wraz z upływającym czasem ciągle powtarzamy te same historie i sytuacje. Jakbyśmy zatrzymali się w zaklętym kręgu powtórzeń. Stanisława, tak samo jak Olimpia, ciągle nie może znaleźć porozumienia ze swoim Ojcem i Robespierrem. To ciągle te same emocje: miłość, nienawiść, gniew, zemsta. Jednak nad wszystkim unosi się duch wolności. Wszyscy marzą o wolności, czy to w wymiarze społecznym, czy też osobistym. Stanisława chce się uwolnić od Ojca, później od ślepej miłości do Robespierra. Olimpia walczy o prawa i wolność kobiet. Idea rewolucji daje siłę i pewność, że wszystko można zmienić, wychodząc na ulicę, by zamanifestować swoją wolność i niezależność. Czy w istocie rewolucja przynosi wolność? A może śmierć jest wolnością? A może życie ze swoją absurdalnością paradoksalnie daje nam szansę na wolność. I tylko od nas zależy czy tak się stanie?! To pytania, które w finale opery zadają autorzy libretta. Myślę, że dobrze, że nikt nie próbuje na nie odpowiedzieć, bo przecież „wszystko jest złudzeniem”.
- Jerzy Lach
- Opera Bałtycka w Gdańsku
- Opera Bałtycka to największa i najbardziej dynamicznie rozwijająca się instytucja kulturalna na Pomorzu. W jej repertuarze znajdują się zarówno pozycje ze światowego kanonu operowego, takie jak m.in.: „Czarodziejski flet” (Mozart), „Eugeniusz Oniegin” (Czajkowski), „Traviata” (Verdi), „Carmen” (Bizet) czy „Tosca” (Puccini), jak i tytuły rzadziej wystawiane przez teatry operowe, np. „Salome” (Strauss), „Ubu Rex” (Penderecki), czy prapremierowe jak „Madame Curie” (Sikora). W 2010 roku Opera uznana została przez telewizję BBC za jeden z dziewięciu najlepszych teatrów operowych Europy. Miejsce jest instytucją kultury Samorządu Województwa Pomorskiego.
- Bałtycki Teatr Tańca
- Bałtycki Teatr Tańca działa w ramach struktury Opery Bałtyckiej od 2010 roku. Został on stworzony przez choreografkę Izadorę Weiss, która została jego dyrektorem artystycznym. Jest to jedyny profesjonalny teatr tańca w północnej części kraju, wzorujący się w swych działaniach na Nederlands Dans Theater, ukształtowanego przez Jiříego Kyliána. Zespół swoje spektakle coraz częściej prezentuje poza Gdańskiem - na krajowych i międzynarodowych Festiwalach Teatrów Tańca (m.in. w Poznaniu, Krakowie, Warszawie, Bielefeld, Bangkoku, Stambule). Wśród publiczności spektakle BTT cieszą się ogromną popularnością, a zarazem są wysoko oceniane przez recenzentów tańca (m.in. „Sen nocy letniej” uznany przez brytyjskiego recenzenta spektaklem roku 2013 czy nagradzany projekt „Niderlandy”, w skład którego weszły m.in. spektakle „Fun”, „Light”, „Body Master” oraz spektakl „Burza”).
Opinie użytkowników
nie tak
W chwili obecnej nie opublikowano jeszcze żadnej opini - bądź pierwsza/pierwszy!
zł